ช่วยเพิ่มเติมให้นะครับ ไม่ได้เป็นคนที่รู้มากมายนะครับ ฟังเขามาเยอะครับ
1. ผมควรเลี้ยงพันธ์อะไรดี
ตอบ ถามใจตัวเองครับว่าชอบพันธุ์อะไร แล้วเลี้ยงเพื่อเป็นสัตว์เลี้ยง เลี้ยงเพื่อสนุกสนาน เลื้ยงเพื่อเป็นเงินเก็บออม
เอาไว้ในอนาคต เลี้ยงเพื่อเป็นอาชีพ วัวทุกสายพันธุ์มีทั้งข้อดีและข้อเสียในตัวของมันเองครับ
2. อ่านในนี้ดีกว่าครับ http://royal.rid.go.th/phuphan/index1.html

ปูเสื่อรออีกคนน๊ะ

จะรออะไรครับเจ๊ ๆนะตอบได้ฉะฉานกว่าใครแล้ว อธิบายได้ถึงเนื้อใน แบบภาษาที่อ่านแล้วเข้าใจง่ายด้วย

จะนั่งรอ หรือนอนรออะครับเจ้...อิอิ

ขอบคุณมากๆครับ
พึ่งรู้ว่าเมืองไทยก็มีเลี้ยงด้วย

ปาดเจ้ก่อนเลย

อย่างแรก จัดงบ ตระเวณดูฟาร์ม หาความรู้ก่อน
จำไว้ว่า ดีที่สุดของเขา อาจจะไม่เหมาะกับฟาร์มของเราก็ได้ ดูไว้หลายๆแบบ

ถัดมา ลองหาซื้อลูกผสม ง่ายๆ บ้านๆ มาลองเลี้ยงก่อนซัก 2-3 ตัวพอ
แค่ให้รู้จักวัวจริงๆ ไม่ใช่รู้แต่ทฤษฏี วัวจะสอนเราเองหลายอย่าง ซื้อน้อยๆ ถ้าพลาดจะได้เจ็บน้อยๆ
อย่าเพิ่งคิดเรื่องกำไรขาดทุน คิดเรื่องเรียนรู้ก่อน

ถัดมาอีก เริ่มค้นหาตัวเอง ว่าชอบแนวไหน
เริ่มต้นอาจจะคิดว่าชอบแบบนี้ แต่พอลองเลี้ยงดู อาจจะชอบอีกแนวก็ได้
(เช่น เจ้บ้านสวนฯ แรกๆก็ปกติดีหรอก พอเลี้ยงวัวชักค้นพบตัวเอง อยาเป็นเจ้ เย้ยยยยยย)

ทำแล้วติดปัญหาอะไร ที่นี่ มีคำแนะนำเสมอ
ทำแล้วเหนื่อย ท้อ ล้า ที่นี่ มีกำลังใจเสมอ
ถ้า Cowboy62 เขาเข้าเนทได้ เขาจะมาบอกคุณว่า You will never walk alone

ขอบคุณมากๆครับพี่ วันนี้ผมกับพ่อ ไปดูวัวที่ฟาร์ม BC เร้นท์ ที่อำเภอเทิง มา แต่ไม่เจอ เจ้าของ
เป็นวัวบรามัน

ตอนนี้ก็จะตะเวนดู ตะเวนคุย ขอวิชาไปเรื่อยๆก่อนครับ

เรื่องนี้ แนะนำใครไม่ใหว เพราะตัวเองยังแทบไม่รอด แต่พอจะเล่าสิ่งที่ได้พบได้เห็น และลองทำเอง
1. คนเลี้ยงงัวบ้านเรา มีด้วยกันหลายแบบ แล้วแต่จะเลือก บางคนเลี้ยงงัวเพราะอยากเป็นเกษตรกร แต่สลัดแนวคิดแบบ Salary man ไม่ได้ ลาออกจากงานในเมืองหลวง มาเนรมิด คอกงัวที่บ้านนอก เอาเงินเก็บจากการทำงานมาลงทุนเลี้ยงงัว แต่ลุยเองไม่ไหว ต้องจ้างคนงานทำแทน และบริหารจัดการตามหลักวิชาการทุกอย่าง ( ซึ่งต้องใช้เงินพอสมควร ต้องเลือกตัดสินใจเอา ระหว่าง ทำตามหลักวิชาการ แล้วลดการสูญเสียจากผลกระทบต่าง เปรียบเทียบกับ ไม่ต้องลงทุนเพิ่ม แต่มีการสูญเสีย เพราะจัดการฟาร์มไม่ดี ) ........ เลี้ยงงัวเนื้อขายให้ ฟาร์มลุงเชาว์ เอาไปขุน ................... ผลที่ได้กำไรเกือบทั้งหมดกลายเป็นค่าแรงคนงาน และค่าใช้จ่ายบริหารจัดการไปจนหมด กำไรไม่คุ้มค่าลงทุน สุดท้ายก็เลิกกิจการไป เพราะไม่คุ้มค่าลงทุน

2. บางคน ศึกษา สายพันธุ์ และลักษณะที่ดีของงัว จาก สนามประกวดงัว และ คนเลี้ยงงัวประกวด กลับบ้านมา ซื้องัวลูกผสมจากชาวบ้านเพื่อนำมาปรับปรุงสายพันธุ์ งัว ตามแหล่งข้อมูลที่ได้มา ( นำมาผสมกับพ่อสายพันธุ์ ดีๆ และจดทะเบียนกับสมาคม ) แต่พบว่า กว่าจะสร้างัวสายพันธุ์ดีๆ ได้ ต้องใช้เวลาอย่างน้อย 10 กว่าปี ระหว่างนั้นก็ผลิตงัว ออกมาในต้นทุนที่สูงพอสมควร แต่ขายได้ แทบไม่ต่างจากงัวลูกผสมของชาวบ้านเลยด้วยซ้ำ ........................ พิจารณาดูแล้ว สู้ซื้องัวเลือด 100 หรืองัวสายพันธุ์ดีๆ มาเลี้ยงเลยดีกว่า งัว 1 ตัว ต้นทุนเท่ากัน ใช้แรงงานเท่ากัน กินหญ้าเท่ากัน แต่ งัว เลือด 100 ขายได้ราคาดีกว่าเยอะ กำไรดีกว่าเยอะ .................. ตัดสินใจขายงัว F ออกแล้วไปซื้องัวเลือด 100 มาแทน .......... บางคนทุนน้อย ก็ไป ประมูลลูกงัวกรม หรือ แม่งัวคัดทิ้งเขามา บางคนทุนเยอะ ก็เลือกเดินทางลัด ไปซื้องัว สายพันธุ์ ดีๆ แม่งัวสวยๆ ของเขามาเลย

3. ต่อเนื่องจากข้อ 2. บางคนเลือกเเหล่งข้อมูลผิด เข้ามาใหม่ ไว้ใจ คนที่เราคิดว่าน่าเชื่อถือที่สุด เขาพาไปซื้องัวเลือด 100 หรือหางัวเลือด 100 มาขายให้ บอกว่าเป็นงัวดีเยี่ยม ซื้อไปในราคา แพงพอสมควร ...... เขายกตัวอย่างในคอกของเขาว่า ตัวนี้ มีคนมาให้ราคาแล้ว 150000 แต่เขามีคนรู้จักจะขายงัว แค่ 100000 เอง สนใจไหม ......... ( เจองัวที่มี Dam เป็น LP ตะโหนกล้ำ โคนหางลึก ท้ายหัก ) ...............

4. บางคน เห็นเขาขายงัวแบบนี้ได้แพงมากๆ นับเงินเป็น ฟ่อนในมือ เลยรู้สึกอยากเลี้ยงงัวแบบนั้นอย่างจับใจ ตัดสินใจลงทุนซื้อแม่งัว ที่มีลักษณะแบบนั้นมาเลี้ยงบ้าง ( แต่ของหายากราคาก็ย่อมแพง ) ซึ่งใครๆก็คิดแบบเดียวกัน เลยแย่ง กันซื้อเสียยกใหญ่ ( บางคนขายงัวทั้งฝูงเพื่อซื้องัวตัวเดียว บางคนใช้เงินเก็บที่หามาได้ ทั้งหมดเพื่อซื้องัวตัวเดียว ) ................. อีก 2 ปีให้หลัง หวังว่าจะขายลูกงัวที่ผลิตออกมาในราคาแพงๆ บ้าง ปรากฏว่า หาคนซื้อไม่ได้ เพราะใครๆ ก็มีงัวแบบนี้ และทุกคนก็คิด จะขายงัว แบบนี้กันทุกคน

5. ( แบบนี้เคยเห็นเยอะที่สุด ) บางคนคิดจะเลี้ยงัวลูกผสม แบบชาวบ้านทั่วไปนี่ล่ะ เพราะต้นทุนถูกดี ขายง่าย ญาติพี่น้องบอกว่าแบบนี้แหละ ดีที่สุด .............. เกิดมาไม่เคย ประเมินราคางัวเลย เข้าไปในตลาด เห็นเขาร้องราคา เลยเข้าใจว่านี่คือสินค้าใน จตุจักร เขาเห็นคนหน้าแปลกเข้ามาในตลาด ร้อง ราคา เกินตัว ไป เยอะมากๆ บางตัว ขายจริงแค่ 9000 แต่ดันร้องราคาซะ 15000 หวังกินหมู ซื้อเลยทันที 14000 บาท .............. พ่อค้ากินหมูสบายใจ

6. บางคนซื้องัวลูกผสมมาในราคาไม่เเพงนัก เลี้ยงแล้วได้ ลูกมา 1 ตัว จะขายลูกงัว แต่ประเมินราคางัวไม่ถูก ถูกพ่อค้าเหยียบเชือกกินกำไร งัวราคาจริง อยู่ 12000 บาท ดันขายไปแค่ 9000 บาท

7. บางคนมีบ้านใขเขตุ ทุรกันดาน พอสมควร ชาวบ้านเขาเลี้ยงงัว แกลบ หรือลูกผสมที่ตัวไม่โตนัก ( แลดูแล้ว ทุเรศ ทุรัง ลูกกะตา ) ....................................... มาถึงด้วยความรู้ที่เต็มเปี่ยม เข้าใจว่า การเลี้ยงงัวแบบนี้คือความล้าหลัง ไม่รู้จักพัฒนา ตัดสินใจเอางัว ลูกผสมยุโรป ( เพราะเป็นงัวเนื้อชั้นดี นักวิชาการส่งเสริม ) หรืองัวสายพันธุ์ดีๆ เข้ามา .............. ปรากฏว่า กว่าจะถึงบางอ้อได้ ลูกงัวตายไปครึ่งฝูง

8. บางคนมีบ้านใขเขตุ ทุรกันดาน พอสมควร ชาวบ้านเขาเลี้ยงงัว แกลบ หรือลูกผสมที่ตัวไม่โตนัก ( แลดูแล้ว ทุเรศ ทุรัง ลูกกะตา ) ....................................... มาถึงด้วยความรู้ที่เต็มเปี่ยม เข้าใจว่า การเลี้ยงงัวแบบนี้คือความล้าหลัง ไม่รู้จักพัฒนา ตัดสินใจเอางัว ลูกผสมยุโรป ( เพราะเป็นงัวเนื้อชั้นดี นักวิชาการส่งเสริม ) หรืองัวสายพันธุ์ดีๆ เข้ามา และบอกว่าการจัดการฟาร์แบบชาวบ้าน ล้าหลัง มีการจัดการฟาร์ม เป็นอย่างดี หาแหล่งน้ำให้งัว หาแหล่งหญ้าให้งัว ตลอดทั้งปี ................. ปรากฏว่า กว่าจะถึงบางอ้อได้ ก็ ขายลูกงัวได้ ไม่คุ้มต้นทุนที่ลงไป มหาศาล

ตลาดงัวบ้านเรา มีมากมาย
ฟรั่ง เขามีเงิน สามารถเลี้ยงงัวเนื้อในฟาร์ม และปรับปรุงสายพันธุ์งัว ให้ได้งัวดีๆ เอามาเป็นพ่อพันธุ์ - แม่พันธุ์ เพื่อพัฒนางัวเนื้อในคอก จากนั้นก็เอางัวพันธุ์ดีๆ ที่ตนเองพัฒนามาประกวดกัน และแลกเปลี่ยนกัน ............ เขามีเงินพอที่จะปรับปรุงสภาพแวดล้อมให้เหมาะสมต่อสายพันธุ์งัวที่เขาเลี้ยง
.
แต่คนบ้านเราเงินทุนน้อย จำเป็นต้องเลือกเอาว่าจะเอาแบบใหน เราไม่มีเงินพอที่จะ เลี้ยงงัวเนื้อ และพัฒนาสายพันธุ์งัวได้ในฟาร์มเดียว ......... คนที่จนๆ ก็แค่เลี้ยงงัวไปตามบุญตามกำ เพื่อเอาชีวิตรอดด้วยอาชีพเลี้ยงงัว ไม่มีปัญญาหาเงินมาจัดการฟาร์มที่ดีได้ จึงต้องพัฒนาสายพันธุ์ งัวให้เหมาะสมต่อสภาพแวดล้อมของตน ซึ่งก็แตกต่างกันไปในแต่ละท้องถิ่น บางที่ตัวอาจจะเล็กๆ บางที่เนื้องัวอาจจะเหนียวเคี่ยวไม่ไหว ต้องทิ้งบอมบ์ ลงกระเพาะไปเลย ............. บางที่ดูตัวงัว ทุเรศลูกกะตาเป็นบ้า นี่มันงัวหรือตัวอะไรกันนี่ ( แต่มันก็เป็นการเอาตัวรอดจากสภาพแวดล้อมของเขา ) ................

บางคนก็ชอบที่จะพัฒนาสายพันธุ์งัวให้ได้ตามหลักวิชาการ หรือตามที่ตัวเองชอบ ............... แต่ปัญหาก็คือ คนทั้ง 2 กลุ่มนี้ แทบไม่เคยได้คุยกันเลย ............ คนพัฒนาสายพันธุ์งัว ก็พัฒนาตามที่ตนเองต้องการ หรือตามมาตรฐานของฟรั่ง ............ คนที่เลี้ยงงัวเนื้อ ก็เลี้ยงงัวไปตามที่ตัวเองจะเอาตัวรอดได้ ................ คนพัฒนาสายพันธุ์งัว ก็ขายสายพันธุ์งัวได้แต่ในกลุ่มของตัวเอง ( ทั้งที่พยายามจะขายให้ชาวบ้าน แต่เขาก็ไม่ยอมตอบสนอง ) .............. จึงทำให้ ตลาดบ้านเราจึงมีสภาพเป็นตลาดปิด ไม่มีการเชื่อมต่อกันแบบของ ฟรั่ง .......... งัวสายพันธุ์ดีๆ มีเยอะ แต่ชาวบ้านไม่เอา ............

หลายคนเอาตัวรอดด้วยการทำตลาด แบบแปลกๆ หลายคนไม่สนใจ จริยธรรม มีผู้เลี้ยงรายใหม่มา กรูก็ ฟันซะเละ กินค่านายหน้ากระเป๋าตุง เพราะหาคนซื้อไม่ค่อยได้ ชาวบ้านก็ไม่ซื้อ จะขายถูกๆ ให้ชาวบ้านก็ไม่คุ้มทุน