เป็นธรรมดาของครอบมาสาย...ไม่ว่าจะไปงานไหนๆ ก็สายเป็นประจำ

มาถึงงานก็ร่วม 9 โมง ท่านประธานในพิธีกล่าวเปิดงานไปเรียบร้อยแล้ว และกำลังร้องเพลงถวายพระพรอยู่

และก็ถือเป็นธรรมเนียมปฏิบัติของชนชาติไทย....มาทีหลังนั่งหน้า

จริงๆ ไม่ใช่หลอกพอดีเด็กในสังกัดอยู่อนุบาล 1 ก็เลยต้องนั่งด้านหน้าตามลำดับชั้น !!

มีใครจำผมได้ไหม๊คร๊าบบบบบบบบ....

พิธีการดำเนินไปเรื่อยๆ

ต้องยอมรับว่าเด็กสมัยนี้เก่งกว่าในอดีดเยอะมาก ที่เห็นอยู่นี้คือการหมอบรางวัลให้กับเด็กที่ชนะการประกวดวาดภาพ

ผมได้เห็นผลงานที่ได้รางวัลแล้วถึงกับอึ้งเลยทีเดียว อนุบาล 1 นะเนี้ยยย..

ผมก็ประมาณว่าผู้ชายแถวหลังล่ะนะ...ก็เลยยิงเอามันแต่ด้านหลังชาวบ้านนี้แหละ

แล้วก็มาถึงช่วงสำคัญที่ พ่อกับลูกต้องแสดงความรักต่อกันซึ่งถือเป็นหัวใจสำคัญของการจัดงาน

คุณครูเปล่งเสียงผ่านเครื่องขยายเสียง ว่า....

ลูกๆ ทุกคนนั่งคุกเข่าลงต่อหน้าพ่อ.....ก้มลงกราบที่ตักพ่อ...

แล้วนำพวงมาลัยดอกไม้ให้พ่อ...แล้วกราบที่ตักพ่ออีกครั้ง....

แล้วบอกกับพ่อว่าหนูรักพ่อ...บอกรักพ่อเสร็จแล้วให้กอดพ่อ

ครูขอให้พ่อลูกกอดกันให้นานๆ ให้คุณแม่ที่มาให้กำลังใจอิจฉากันไปเลย...เสียงคุณครูบอกผ่านเครื่องขยายเสียง

ระหว่างที่กอดลูกไปพร้อมๆกับเสียงลูกบอกว่า "หนูรักพ่อ" ถึงแม้นว่าจะเป็นการพูดตามคุณครูก็ตามแต่...

คนที่เป็นพ่อ ก็ไม่รู้นะว่าใครมีอาการอย่างไหน แต่สำหรับผมมันกั้นไม่ได้หรอกครับ ( (

ผมไม่รู้สึกว่าผมจะต้องอายใครเลยกับการที่ผมต้องกอดลูกแล้ว "ร้องไห้ด้วยความสุขที่หัวใจ" มันสุขจริงๆ สุขจนห้ามใจไว้ไม่อยู่
สุขจนลืมทุกสิ่งทุกอย่าง สุขจนลืมไปว่าน้ำตากำลังไหลออกมา บอกได้คำเดียวว่าสุขจริงๆ

มองไปที่ตากล้องจำเป็นก็กำลังถอดแว่นแล้วปาดน้ำตาเหมือนกัน ยังไม่ได้เช็คเลยว่ามีน้ำหลงเหลืออยู่ในกล้องหรือเปล่า (

ทุกๆปีในช่วงนี้ผมจะกลับบ้านเพื่อไปอยู่กับพ่อ ไปสัมผัสอากาศเย็นๆที่บ้านเกิด เอาง่ายๆว่าจะต้องได้อยู่ใกล้มากและนานที่สุด

แต่ปีนี้มีภาระกิจเกี่ยวกับ "คำว่าพ่อ" ที่ตัวเองต้องปฏิบัติกับลูก

มานั่งนึกย้อนกลับ คงจะเป็นวัฎจักรแบบนี้ไปเรื่อยๆ วัฎจักรที่เกี่ยวกับการผูกพันทางสายเลือดไม่มีที่สิ้นสุด "กับคำว่าพ่อ"

..............................................................................................

เอาล่ะ..บาททีนี้

ต่อไปก็เป็นเรื่องใสๆ ของเด็กๆกันบ้างนะ

แน่นอน..กิจกรรมแบบนี้เป็นธรรมดาที่ต้องมีกิจกรรม ร้องๆ เต้นๆ

อีกกิจกรรมหนึ่งที่สร้างความสัมพันระหว่างลูกกับพ่อคือการประดวกร้องเพลงของคุณพ่อที่มีลูกเรียนที่นี้

ทางผู้จัดดำเนินแผนงานได้ดีมากๆเลย โดยเริ่มจากคุณพ่อของเด็กอนุบาล 1 ก่อน...คุณพ่อร้อง ลูกและเพื่อนๆของลูกเต้น

เหล่าบรรดาผู้ปกครองที่เข้าร่วมกิจกรรม ก็ออกมาถ่ายรูปเด็กในสังกัดของตัวเองซะ วุ้นวาย! บังท่านประธานที่นั่งอยู่ด้านหลังซะมิดเลย

บอกซะก่อนว่าต่อไปนี้จะเป็นคิวของดาราตัวสำคัญ (สำหรับผม) จะออกมาหน้าเวทีแล้ว

บอกตรงๆว่า พอได้ยินเสียงคุณครูประกาศว่า ลำดับถัดไปจะเป็นการแสดงของอนุบาล 1/3 ตัวผมเองนี้แถบจะทำอะไรไม่ถูก
กล้องที่อยู่ในมือไม่รู้ว่าปุ่มเปิดอยู่ตรงไหน จะปรับโหมดไหนดีถึงจะได้ภาพ มันลุกลี้ลุกล้นไปหมด ตื่นเต้นมากกกกกกก

พอตั้งสติได้ก็เลยลองเดินไปดูด้านหลังเวที เลยได้ภาพนี้มา
ภาพที่ดาวดวงเด่นกำลังย่างก้าวขึ้นเวที ต้องบอกก่อนว่านักข่าวที่มาทำข่าวเยอะมากและให้ความสนใจกับดาวดวงนี้มากๆ
มากจนต้องใช้มือป้องหน้าตัวเองขณะเดินขึ้นเวที

มาดูด้านหน้าเวทีกันบ้าง

นักข่าวพอรู้ว่าดารา (จ้าวน้ำตา) คนสำคัญกำลังจะออกมาหน้าเวทีก็เริ่มกรูกันมาที่หน้าเวทีเพื่อเก็บภาพ